Późno-modernistyczny budynek z 1978 r. Zaprojektowany przez grupę projektową związaną z Zakładem Projektowania Kombinatu Budownictwa Miejskiego Warszawa-Śródmieście. Zespół architektów w skład którego wchodzili Adam Snopka, Henryk Dąbrowski, Jerzy Kuźmienko, Janusz Nowak oraz Piotr Sembrat. Stylistyka budynku nawiązuje do form brutalizmu. Projekt budynku dostosowano do warunków topograficznych ulicy Karowej, która położona jest na skarpie.
Pod koniec XVIII w. na terenie dzisiejszego osiedla ulokowana była podmiejska Willa Doktora Johna (według projektu Efraima Schroegera), lekarza związanego z rodziną Czartoryskich. W XIX w. w rejonie dzisiejszych ulic Powązkowskiej Rydygiera i Burakowskiej zaczęto lokować tzw. Letnie Baraki Powązkowskie (początkowo drewniane), a całość nazywano Powązkowskim Polem Wojennym. Przebudowie w tym czasie uległa także Willa Johna, która zamieniła się w tzw. Gotycki Dom i była przeznaczona dla dowódcy koszar.
Opuszczony budynek Szpitala Dziecięcego w Warszawie. Powstał pod koniec lat 20. XX w. dla V Oddziału Kasy Chorych m.st. Warszawy. Projektantem był Henryk Julian Gay. Natomiast detale sztukatorskie i rzeźbiarskie wykonał najprawdopodobniej Zygmunt Otto.
Nie to nie Rzym, ani Włochy, chociaż mogłoby się wydawać, że krajobraz jak i pewne elementy architektury mogłyby na to wskazywać. To Cmentarz Włoski na Bielanach (ul. Marymoncka 40, Warszawa). Cmentarz ten powstał w 1926 roku z inicjatywy rządu włoskiego. Zaprojektowany został w Rzymie przez Biuro Techniczne Komisariatu Głównego ds. Cmentarzy Wojskowych. Projekt jak i realizację projektu tej małej nekropolii sfinansował ówczesny rząd Włoch. Kamień na nagrobki jak i ogrodzenie wykonano we Włoszech.
Cały cmentarz ma powierzchnię niecałego 1 ha o kwadratowym kształcie. Wytyczono tu dwie krzyżujące się pod kątem prostym główne aleje. Projekt starano się utrzymać w monumentalnym stylu czasów Mussoliniego. Na cmentarzu początkowo znajdowało się 868 pochowanych żołnierzy z okresu I Wojny Światowej, którzy zginęli w niemieckich obozach jenieckich. W 1957 roku złożono prochy 1415 Włochów, którzy zginęli w okresie II Wojny Światowej głównie w niemieckich obozach koncentracyjnych. Na środku cmentarza znajduje się tablica pamiątkowa ku czci sześciu włoskich generałów, zamordowanych 28 stycznia 1945 w Kuźnicy Żelichowskiej.
Cmentarz pod koniec lat 20 XX wieku, znajdował się poza granicami Warszawy. Były to praktycznie bardzo odległe peryferia. Dziś śmiało można tu dojechać tramwajem. W latach 70 XX w. przeszedł gruntowną renowację, zlikwidowano monumentalną bramę z piaskowca. W ogrodzeniu cmentarza można dostrzec wiele motywów i detali nawiązujących do Cesarstwa Rzymskiego. Cmentarzem opiekuję się ambasada Włoch. Czynny jest codziennie od 10 do 17.
Zapraszam także na Instagram.
Fragment charakterystycznej podłogi w modernistycznej kamienicy przy ul. Kopernika 32. Budynek powstał pod koniec lat 30. XX w. dla Wacława i Władysławy Bagińskich. Projekt wykonał Remigiusz Ostoja-Chodkowski.
Dawne słupy graniczne z granicy Wolnego Miasta Gdańska.
Na granicy pomiędzy Wolnym Miastem Gdańskiem, Polską i Niemcami zostały ustawione granitowe słupy graniczne z napisem: Traite de Versailles / 28 Juin 1919. Od strony Polski umieszczano literę P, od strony Niemiec literę D, a od strony Wolnego Miasta Gdańska FD. Do dziś część z nich można oglądać m.in. na Mierzei Wiślanej.
Samo osiedle Sady Żoliborskie powstało w latach 1958-1973 według projektu Haliny Skibniewskiej i zostało podzielone na pięć kolonii. Najbardziej charakterystyczna jest kolonia nr 1. To właśnie ona w dobie PRL-u była uważana za sztandarowe i najpiękniejsze osiedle ówczesnej Warszawy. Niskie kilkupiętrowe budynki o jasnych barwach dobrze się komponują z otaczającą je zielenią, ponadto nie sąsiadują ze sobą ścisło, a wydają się być „porozrzucane” między drzewami. Właśnie o to chodziło Halinie Skibniewskiej, postanowiła ona bowiem posadzić bloki między drzewami, a nie drzewa między blokami.
Mieszkania, mimo ówcześnie panującym normom i wymogom, zostały zaprojektowane w sposób funkcjonalny i pozwalający dostosować mieszkania do potrzeb mieszkańców wyposażone często w przestawne meblościanki.
Fragment posadzki z zabytkowej kamienicy przy ul. Franciszkańskiej 15 w Przemyślu.
Pomnik Chwała Lotnikom Polskim został odsłonięty 28 sierpnia 2018 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Projekt pomnika wykonał Piotr Kudelski.
Data odsłonięcia była nieprzypadkowa, ponieważ 28 sierpnia obchodzone jest Święto Lotnictwa Polskiego. Święto to zostało ustanowione w 1993 r. i miało związek z rocznicą zwycięstwa Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury w międzynarodowych zawodach samolotów turystycznych Challenge w 1932 r.
Przed wybuchem II Wojny Światowej do 1931 r. obchodzono 5 listopada Dzień Lotnictwa Polskiego (rocznica pierwszego lotu polskiego samolotu wojskowego w 1918 r. załoga: Stefan Bastyr i Janusz de Beaurain ).
Od 1932 r. na rozkaz Józefa Piłsudskiego lotnicze święto obchodzono 11 listopada razem ze Świętem Niepodległości.
W ostatnim czasie stan Wisły utrzymuje się na dosyć niskim poziomie. Dzięki czemu na warszawskim odcinku, możemy znaleźć wiele ciekawych rzeczy ze starej Warszawy. Siłą rzeczy w większości są to elementy ceramiczne takie jak płytki podłogowe, części pieców kaflowych czy po prostu cegły.
Co prawda post nie związany z Warszawą, ale dość odległą podróżą..
20 lipca 1969 r. o godz. 20:17 UTC (w Polsce była wtedy godzina 22:17) podczas misji Apollo 11 moduł księżycowy LM-5 „Eagle” z dwuosobowa załogą (Neil Armstrong i Buzz Aldrin) wylądował na księżycu. Neil Armstrong wypowiedział wtedy dość krótkie, ale dobrze zapamiętane słowa „Orzeł wylądował”. Dopiero 21 lipca 1969 r. o godz. 2:56 UTC Armstrong zszedł po drabince i postawił stopę na powierzchni księżyca i przekazał słowa, które przeszły do historii: „To jest mały krok człowieka, ale wielki skok dla ludzkości”. I tak pierwsi ludzie znaleźli się na naturalnym ziemskim satelicie.
Wszyscy doskonale znamy niemiecki wkład w postaci budowy rakiety Saturn V, która wyniosła astronautów na orbitę. Do jej budowy wykorzystano doświadczenia twórcy rakiety V-2 Wernhera von Brauna. Ale czy pamiętamy o 3 ostatnich misjach programu Apollo o numerach 15, 16 i 17 w których możemy dopatrzeć się niewielkiego ale znaczącego wkładu polskiego naukowca?
Otóż w misjach Apollo 15, Apollo 16 i Apollo 17 astronauci na księżyc zabrali ze sobą pojazd kołowy LRV (Lunar Roving Vehicle). A jego twórcą był polski naukowiec urodzony 25 maja 1905 w Strzyżowie na Lubelszczyźnie prof. Mieczysław Bekker. W 1908 r. cała rodzina Bekkerów przeprowadziła się do Konina, gdzie Mieczysław w 1924 r. zdał maturę w Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki. Po zdaniu matury rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. W latach 1929–1931 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Saperów w Modlinie, po czym został przeniesiony do rezerwy. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej wInstytucie Badań Inżynierii, gdzie prowadził badania i próby laboratoryjne oraz terenowe nad nowymi pojazdami przeznaczonymi na potrzeby Wojska Polskiego.
We wrześniu 1939 r. uczestniczył w wojnie obronnej Polski. Po kapitulacji przez Rumunię przedostał się do Francji, gdzie został zatrudniony jako uznany specjalista w Wydziale Czołgów w Ministerstwie Uzbrojenia w Paryżu. Po klęsce Francji przedostaje się najpierw do Marsylii, a później do Kanady. W 1956 r. emigruje do USA, gdzie pracował w Wojskowym Laboratorium Pojazdów Terenowych. W 1961 r. po ogłoszeniu przez NASA konkursu na „łazik księżycowy”, objął kierownictwo nad zespołem, który w ramach programu Apollo miał opracować i stworzyć taki pojazd. Profesor Bekker był autorem całości rozwiązań technicznych, które zapewniały poruszanie się LRV po księżycowej powierzchni.
Mieczysław Bekker zmarł w Santa Barbara w Kalifornii 8 stycznia 1989 roku w wieku 84 lat.
Jeden z domów Żoliborza Urzędniczego. Budowa tej kolonii została zainicjowana przez Ministerstwo Robót Publicznych na początku lat 20. XX w. Projekty domów wykonali m.in. Romuald Gutt, Aleksander Bojemski, Kazimierz Saski oraz Marian Kontkiewicz, który czuwał nad realizacją całego projektu.
A czy Państwo lubią modernistyczne wnętrza?
Tym razem wnętrze przedwojennej kamienicy na Bielanach. Nawet tu można znaleźć takie perełki w postaci gorsecików.
