Posadzka we wnętrzu eklektycznej kamienicy Wedlów przy ul. Szpitalnej 8 w Warszawie. Budynek powstał w latach 90. XIX wieku według projektu Franciszka Braumana. Budynek oprócz mieszkań w swych murach mieścił także fabrykę czekolady.
Na zdjęciu dwa warszawskie niebotyki. Wieżowiec LIM (Marriott) oraz Intraco II (Oxford Tower). Budowa pierwszego rozpoczęła się w roku 1977 i została ukończona w 1989 r. Wieżowiec ten został zaprojektowany przez Jerzego Skrzypczaka, Tadeusza Stefańskiego oraz Andrzeja Bielobradka. Budowa drugiego budynku rozpoczęła się w roku 1975 i została zakończona w 1978 r. Zaprojektowany on został przez Jerzego Skrzypczaka, Jana Zdanowicza, Halinę Świergocką-Kaim oraz Jerzego Janczaka.
Jedna z ciekawszych „gorsecik-owych” podłóg w Warszawie. Tak piękne wzory można znaleźć w modernistycznym budynku z końca lat 30. XX w. Kamienica ta powstała dla Przedsiębiorstwa Budowlanego „E. Kurnatowski”.
Późno-modernistyczny budynek z 1978 r. Zaprojektowany przez grupę projektową związaną z Zakładem Projektowania Kombinatu Budownictwa Miejskiego Warszawa-Śródmieście. Zespół architektów w skład którego wchodzili Adam Snopka, Henryk Dąbrowski, Jerzy Kuźmienko, Janusz Nowak oraz Piotr Sembrat. Stylistyka budynku nawiązuje do form brutalizmu. Projekt budynku dostosowano do warunków topograficznych ulicy Karowej, która położona jest na skarpie.
Pod koniec XVIII w. na terenie dzisiejszego osiedla ulokowana była podmiejska Willa Doktora Johna (według projektu Efraima Schroegera), lekarza związanego z rodziną Czartoryskich. W XIX w. w rejonie dzisiejszych ulic Powązkowskiej Rydygiera i Burakowskiej zaczęto lokować tzw. Letnie Baraki Powązkowskie (początkowo drewniane), a całość nazywano Powązkowskim Polem Wojennym. Przebudowie w tym czasie uległa także Willa Johna, która zamieniła się w tzw. Gotycki Dom i była przeznaczona dla dowódcy koszar.
Opuszczony budynek Szpitala Dziecięcego w Warszawie. Powstał pod koniec lat 20. XX w. dla V Oddziału Kasy Chorych m.st. Warszawy. Projektantem był Henryk Julian Gay. Natomiast detale sztukatorskie i rzeźbiarskie wykonał najprawdopodobniej Zygmunt Otto.
Nie to nie Rzym, ani Włochy, chociaż mogłoby się wydawać, że krajobraz jak i pewne elementy architektury mogłyby na to wskazywać. To Cmentarz Włoski na Bielanach (ul. Marymoncka 40, Warszawa). Cmentarz ten powstał w 1926 roku z inicjatywy rządu włoskiego. Zaprojektowany został w Rzymie przez Biuro Techniczne Komisariatu Głównego ds. Cmentarzy Wojskowych. Projekt jak i realizację projektu tej małej nekropolii sfinansował ówczesny rząd Włoch. Kamień na nagrobki jak i ogrodzenie wykonano we Włoszech.
Cały cmentarz ma powierzchnię niecałego 1 ha o kwadratowym kształcie. Wytyczono tu dwie krzyżujące się pod kątem prostym główne aleje. Projekt starano się utrzymać w monumentalnym stylu czasów Mussoliniego. Na cmentarzu początkowo znajdowało się 868 pochowanych żołnierzy z okresu I Wojny Światowej, którzy zginęli w niemieckich obozach jenieckich. W 1957 roku złożono prochy 1415 Włochów, którzy zginęli w okresie II Wojny Światowej głównie w niemieckich obozach koncentracyjnych. Na środku cmentarza znajduje się tablica pamiątkowa ku czci sześciu włoskich generałów, zamordowanych 28 stycznia 1945 w Kuźnicy Żelichowskiej.
Cmentarz pod koniec lat 20 XX wieku, znajdował się poza granicami Warszawy. Były to praktycznie bardzo odległe peryferia. Dziś śmiało można tu dojechać tramwajem. W latach 70 XX w. przeszedł gruntowną renowację, zlikwidowano monumentalną bramę z piaskowca. W ogrodzeniu cmentarza można dostrzec wiele motywów i detali nawiązujących do Cesarstwa Rzymskiego. Cmentarzem opiekuję się ambasada Włoch. Czynny jest codziennie od 10 do 17.
Zapraszam także na Instagram.
Fragment charakterystycznej podłogi w modernistycznej kamienicy przy ul. Kopernika 32. Budynek powstał pod koniec lat 30. XX w. dla Wacława i Władysławy Bagińskich. Projekt wykonał Remigiusz Ostoja-Chodkowski.
Dawne słupy graniczne z granicy Wolnego Miasta Gdańska.
Na granicy pomiędzy Wolnym Miastem Gdańskiem, Polską i Niemcami zostały ustawione granitowe słupy graniczne z napisem: Traite de Versailles / 28 Juin 1919. Od strony Polski umieszczano literę P, od strony Niemiec literę D, a od strony Wolnego Miasta Gdańska FD. Do dziś część z nich można oglądać m.in. na Mierzei Wiślanej.
Samo osiedle Sady Żoliborskie powstało w latach 1958-1973 według projektu Haliny Skibniewskiej i zostało podzielone na pięć kolonii. Najbardziej charakterystyczna jest kolonia nr 1. To właśnie ona w dobie PRL-u była uważana za sztandarowe i najpiękniejsze osiedle ówczesnej Warszawy. Niskie kilkupiętrowe budynki o jasnych barwach dobrze się komponują z otaczającą je zielenią, ponadto nie sąsiadują ze sobą ścisło, a wydają się być „porozrzucane” między drzewami. Właśnie o to chodziło Halinie Skibniewskiej, postanowiła ona bowiem posadzić bloki między drzewami, a nie drzewa między blokami.
Mieszkania, mimo ówcześnie panującym normom i wymogom, zostały zaprojektowane w sposób funkcjonalny i pozwalający dostosować mieszkania do potrzeb mieszkańców wyposażone często w przestawne meblościanki.
Fragment posadzki z zabytkowej kamienicy przy ul. Franciszkańskiej 15 w Przemyślu.
Pomnik Chwała Lotnikom Polskim został odsłonięty 28 sierpnia 2018 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Projekt pomnika wykonał Piotr Kudelski.
Data odsłonięcia była nieprzypadkowa, ponieważ 28 sierpnia obchodzone jest Święto Lotnictwa Polskiego. Święto to zostało ustanowione w 1993 r. i miało związek z rocznicą zwycięstwa Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury w międzynarodowych zawodach samolotów turystycznych Challenge w 1932 r.
Przed wybuchem II Wojny Światowej do 1931 r. obchodzono 5 listopada Dzień Lotnictwa Polskiego (rocznica pierwszego lotu polskiego samolotu wojskowego w 1918 r. załoga: Stefan Bastyr i Janusz de Beaurain ).
Od 1932 r. na rozkaz Józefa Piłsudskiego lotnicze święto obchodzono 11 listopada razem ze Świętem Niepodległości.
W ostatnim czasie stan Wisły utrzymuje się na dosyć niskim poziomie. Dzięki czemu na warszawskim odcinku, możemy znaleźć wiele ciekawych rzeczy ze starej Warszawy. Siłą rzeczy w większości są to elementy ceramiczne takie jak płytki podłogowe, części pieców kaflowych czy po prostu cegły.
